กรรทป

กรรทป

ชื่อผมแปลกด้วยเป็นนามหนึ่งแห่งเทพในศาสนาฮินดู ผมเกิดในวันที่ฝนตกหนัก ณ นครศรีธรรมราช โดยปัจจุบันพำนักถาวรย่านชานเมืองของกรุงเทพมหานคร ประเทศไทย มีความชื่นชอบในดนตรี ภาพยนต์ และชื่นชมการถ่ายภาพ อดีตเคยทำงานด้าน สารสนเทศ ความปลอดภัย และทรัพยากรบุคคล ในบริษัทเครือมิทซูบิชิเคมี ปัจจุบันนั้นยังคงพยายามอย่างหนักในการรักษาลมหายใจ เพื่อแมวที่มีทั้ง สิบเอ็ดตัว และใช้เวลาของวัน กับการทำอาหาร ชีวิตประจำวันผม ที่ขาดไม่ได้ก็คือ แมค กล้องโอลิมปัส และ การเล่นโปเกมอนโก ก่อนหน้านั้นผมอาจจะปรากฏได้รอบโลก ก่อนการเข้ามาของโควิด

วิฬาร์

ปัจจุบันผมมีเจ้าก้อนขน ที่แสนเอาแต่ใจทั้งหมดสิบเอ็ดตัว ตัวแรกคือ นินจา แมวเถื่อนตัวผู้ที่จากไปได้ด้วยเวลาและอายุที่ผ่านไป

เขียวหวาน แมวส้มตัวแรกที่เกิดจากลอร่า แมวตัวเมียที่มาแอบจีบพี่นินจาผู้โดนเจี๋ยนไข่ไปแล้ว แต่ลอร่าเองก็อุ้มท้องและเลือกหลังคาบ้านเราเป็นที่เกิดลูกน้อยสองตัว คือ เขียวหวาน และเปียกปูน เปียกปูนหายไปอย่างลึกลับในวันที่ผมไปทางเหนือ และเพื่อแก้เหงาให้เขียวหวาน เราเลยรับแมวตัวที่สองมา

ก๊อปปี้ วิเชียรมาศ ผู้มาไม่กี่วันก็แก้ปริศนาในการหายไปของเปียกปูนได้ เพราะหลังจากได้ยินเสียงร้อง ที่เข้าใจว่า เป็นเขียวหวานดุอะไรก๊อปปี้หรือเปล่า เมื่อวิ่งไปดู งูเหลือมได้พันก๊อปปี้ไปสองทบ มือเท้าชี้ ตาปูดโปน ใส้ปริอกมาจากก้น ผมช่วยชีวิตก๊อปปี้ไว้ ทุกวันนี้ก๊อปปี้ดูมีชีวิตปกติ แต่เป็นแมวตัวเดียวของบ้าน ที่ดูอปกติเป็นที่สุด

น้ำชา แมวอ้วนกลมผู้เดินส่ายท้องอ้วน  ๆ เข้ามาในบ้านหน้าตาเฉย ระหว่างที่ผมเดินทางอยู่ที่เนปาล 90 วัน นางได้ยึดพรมใต้โต๊ะทำงานผมเป็นที่นอนและให้ลูกน้อย ออกมาอีกสี่ตัว 

โทนี่ ลูกชายตัวแรกของน้ำชา แมวส้มเหมือนแม่ ผู้ที่ยังเป็นลูกน้อยของแม่จนถึงทุกวันนี้ น้ำชายังพอใจที่จะเลียตัว ให้โทนี่คลอเคลีย และยังคงรักกันเหมือนโทนี่ยังเป็นแมวน้อย

กัด ลูกตัวที่สองของน้ำชา แมวตัวผู้ ที่เกิดมาสีขาวนวลสะอาด และมีตาสีฟ้าข้าง สีเหลืองข้าง สลับกันกับน้องสาวสุดท้องของเขา กัดแมวอ้วนทีรักผมมาก เดินมาหา ทิ้งตัวแอ๊กลงกับพื้น แล้วนอนกลิ้งรอ เป็นแมวแสนแสบ ซน และกัดทุกคน ทุกตัวเสมอมา

ไฝ แมวขาวที่มีจุดดำเล็ก ๆ กลางหน้าผากตอนเกิด แม้ว่าตอนนี้จะหายไปแล้ว เธอก็ยังเป็นแมวน้อย พุงโต ออดอ้อนและน่ารักเป็นที่สุด เป็นแมวที่อ้อน ออดแบบเว้นระยะห่าง รู้จักการประจบ

หนูมิลค์ แมวสาวจอมแก่น ผู้สลับสีของตากับกัด มิลค์เป็นแมวที่ผอม เพรียว เปรียว ไม่ให้ใครแตะ แต่ก็พร้อมจะมาหาถ้าผมเปิดบ้านเข้าไป และเพลิดเพลินกับการโดนเกาท้องเบาเบา

สายฟ้า แมวที่ผมไม่คิดว่าจะรอดมาเป็นหมูได้ถีงทุกวันนี้ พบเจอกันริมรั้ว ในสภาพที่ขี้ตา จมูกเกรอะกรัง จนคิดว่าน่าจะตาบอดแล้ว ขนเลอะ เป็นคราบ เหมือนขยะที่กึ่งมีชีวิต เหตุที่พบเจอกันคือ ผมไปจีนกลับมา แล้วเดินสำรวจความเปลี่ยนแปลงว่ามีอะไรในบ้านหรือเปล่า แล้วในวันที่ฝนพรำ ฟ้าร้อง ผมก็ช่วยไว้ได้หนึ่งชีวิต ชีวิตที่เป็นแมวขี้กลัว อ้วน และตัวหนักสุดของบ้าน

เฉาก้วย พบตกบนถนน ที่เชียงใหม่ หลังจากเรารับเลี้ยงก๊อปปี้ได้ไม่นาน พี่นาวดูแลเฉาก้วยอย่างดี และใช้เวลาด้วยกันเจ็ดปีที่นั่น ก่อนพี่นาวเรียนจบปริญญาโท  และพาเฉาก้วยกลับบ้าน

เปียกปูน เพื่อนรุ่นน้องของเฉาก้วย แมวหลงที่เจอที่เชียงใหม่ ผู้ที่ใช้ชีวิตแทบทั้งหมดกับพี่เฉาก้วย ขี้กลัว และประจบเป็นที่สุด เปียกปูนจะเรียกหาตลอดที่เดินผ่าน อยากออกมาหา เล่น แล้วก็พร้อมวิ่งกลับเข้าบ้านอย่างรวดเร็ว

อิงค์ หรือชื่อก่อนหน้าว่าเจ้าทองม้วน เป็นแมวเด็กตัวสุดท้ายที่มีชีวิตเหลือเป็นมรดกที่พ่อผู้จากไปทิ้งไว้ให้ รวมกับหมาไม่ปกติ หนึ่งตัว แมวแก่ใกล้ตายอีกสอง และ แมวรุ่นพี่ที่แยกวงไป แมวแก่ได้ใช้ชีวิตด้วยกันกับผมไม่นาน ก็เดินทางไปอยู่กับคุณพ่อ แมวรุ่นพี่อีกตัวเล่นกับงู เดินทางไปก่อนใครเพื่อน ผมเลือกที่จะเช่ารถ นำสิ่งมีชีวิตตัวกลม ขนฟูที่ไม่รู้อนาคตมาด้วย แล้วจากวันนั้นถึงวันนี้ อิงค์ ก็เป็นเพื่อนนอนกับคุณยายและป้าหนูหริ่ง 

อาหารการกิน

การเกิดมาในประเทศไทย พร้อมด้วยความอ่อนด้อยในการกินของเผ็ดเป็นปัญหา ผมเลยเริ่มต้นการเรียนรู้เพื่อปรุงอาหารการกินด้วยตัวเอง การเรียนรู้รสที่ชอบ ความกลมกล่อมและสมดุลย์ของ หวาน เค็ม ขม เปรี้ยว และ เครื่องเทศ ขัดเกลากล่อมเกลาเกิดเป็นรสมือผมเอง  แล้วด้วยจากการเดินทางไปรอบโลก การเรียนรู้ รสที่เปิดกว้าง ผมก็พบว่า รสชาติ อาหารการกิน ก็สะท้อน ความเป็นอยู่ และวิถีชีวิตของผู้คน ณ พื้นที่นั้น นั้น อย่างน่าสนใจ

แมค

ผมได้พบรักกับแมค ในปี 1994 (ผมชอบจำเลข คศ มากกว่า ด้วยความง่ายในการจำ) แมคแรกที่ผมเจอคือ เครื่อง Quardra ที่ติดตั้ง OS 7.6.1T PageMaker ยังคงเป็นโปรแกรมในดวงใจสำหรับผมจนถึงทุกวันนี้ ในเวลาที่ มีแค่ Windows 3.11, Windows NT, และ SUN Solaris แมคเป็นอะไรที่คุ้นเคย น่ารักและเข้าถึงได้ง่ายจนถึงทุกวันนี้ จากนั้น ผมก็มี iBook G4, และ MacBook Pro รุ่น 15” สามตัวก่อนหน้า เครื่องปัจจุบัน โดยอุปกรณ์ที่มีทั้งหมดตอนนี้ ก็คือ MacBook Pro ที่ใช้อยู่ Mac Mini แอปเปิลทีวี และไอโฟนตกรุ่นอีกห้าเครื่อง

โอลิมปัส 

ผมพบความสนุกของการใช้กล้องดิจิตัลแต่ปี 2001 เริ่มด้วยกล้องฟูจิชุด A ก่อนเปน S และตัวสุดท้ายคือ S9600 แล้วด้วยความอยากถ่ายภาพ Macro แบบหลังละลาย ผมก็มองหากล้อง SLR และสรุปลงที่ โอลิมปัส เริ่มต้นด้วย E500, 510, 520 ก่อนย้ายเป็น E3 และ E5 ด้วยปัญหาเรื่องน้ำหนัก และความสะดวกในการได้ภาพ ผมเลยขยับมาเป็นไร้กระจก โดยมี EM5 สองตัว ก่อนจะเป็น EM5mk2 ก่อนเป็น EM1และ EM1Mk2 ในปัจจุบัน ผมไม่ได้เป็นช่างภาพ หรือ เป็นตากล้องที่ถ่ายรูปสวยอะไร ก็แค่ลิงที่ถือกล้องแล้วก็กดถ่ายนั่นแหละ

โปเกมอน โก

นับแต่ปี 2016 ที่โอซากา ผมมีแอคเคาท์​ญี่ปุ่น และใช้เวลาสองสัปดาห์ตอนนั้นเล่น เป็นเรื่องที่สนุกมาก แต่แล้วเมื่อกลับมาถีงไทย อากาศที่ร้อน และสิ่งแวดล้อมที่ดูไม่มีเพื่อนผมเลยเลิกเล่นไป แต่แล้วปลายปี 2018 ที่หลวงพระบาง เพือนรุ่นพี่ได้ชวนผมเล่นใหม่อีกหน และกลายเป็นกิจกรรมส่วนหนึ่งในชีวิตไปแล้ว

การเดินทาง

ตั้งแต่เอ็นเข่าฉีกในปี 2006 ผมเริ่มต้นการเดินทางเท่าที่โอกาสจะทำได้ เพราะผมก็ไม่แน่ใจว่า วันใดวันหนึ่งขาผมจะเดินต่อไปไม่ไหว ผมไม่อยากใช้ชีวิตนั่งเศร้าและเสียใจที่ไม่ได้ทำอะไรในเวลาที่ยังทำได้ หลังจากการเริ่มต้นเดินทาง ไม่นานนักผมก็พบตัวเองเดินทางและวางแผนเส้นทางไปทั่วโลก ยังคงเหลือแค่ขั้วโลกใต้ ที่ยังไปไม่ถึง การเดินทางเป็นการเปิดโลกทัศน์ ทัศนคติของเราได้เป็นอย่างดี ผมได้พบปะ ทักทาย ผู้คน ดื่ม กิน และใช้ชีวิตร่วมกับผู้คนหลายหลากชาติพันธ์  เรียนรู้ เข้าใจ และยอมรับในความต่างของกันและกัน ที่น่าขำคือ แค่เนปาลประเทศเดียว ผมใช้เวลาที่นั่นกว่า 400 วัน

ชีวิต

หลังจากการออกจากงาน เป็นเรื่องที่ลำบากแต่ก็สนุกที่จะเรียนรู้การบริหารจัดการรายได้ และดำรงชีวิตในมุมต่าง  ๆ เป็นเรื่องที่สนุกที่ได้ทำงาน ร่วมงานในมุมที่ต่าง ๆ กันไป ไม่ว่าจะด้านสารสนเทศที่ผมยังคงทำในส่วนของเครือขาย เซิรฟเวอร์ เว็บ โซเชียล และ แมค นอกนั้นผมเองก็ยังรับงานแปล มีรายได้จากการถ่ายภาพ วีดีโอ นอกจากนั้นยังเป็นทีมจัดการบริหารกิจกรรมใหญ่  ๆ หลายแห่งในไทยและประเทศเพื่อนบ้าน เป็นช่วงเวลาที่ดีมากส่วนหนึ่ง นอกจากนั้นยังเคยไปเป็นผู้บริหารในการเปิดโรงแรม เป็นพ่อครัวอาหารไทยในต่างประเทศ การเดินทางการจัดการบริหารการเดินทาง ก็เป็นหนึ่งในแหล่งรายได้หลัก สำหรับนักเดินทางที่อยากเดินทางแบบส่วนตัว การขับรถฝ่าหิมะตกหนักหนา สายฝนและฟ้าฟาด หรือผ่านทะเลทรายที่แสนเวิ้งว้าง ไม่ว่าจะขับบนถนนด้านซ้ายหรือขวา เป็นสิ่งที่ผมคุ้นเคยชิน ท้ายสุด ในความเสพติดความยากลำบากที่เนปาล ผมมักจะเดินทางครั้งละ 90 วันแบกกระเป๋าเป้ ไปยังจุดต่าง ๆ ที่แสนห่างไกล แต่การมาเยือนของโรคระบาดไข้หวัดโควิด ผมก็ได้ใช้เวลาเรียนรู้เกี่ยวกับการทำสวน และการทำอาหาร ผมรู้สึกดีในชีวิตตอนนี้ที่เป็น และรู้สึกดีสำหรับอนาคตต่อไป

บทสรุป

ผมทำเว็บนี้โดยการใช้งานเวิร์ดเพรส โดยใช้ต้นแบบจาก คุณอันเดอรส นอเรน ใช้บริการโฮสและโดเมนโดย Thzhosting ทำงานบนแมค โดยมี ไฟนอลคัทโปร โฟโตเป็นหลัก อุปกรณ์ที่ใช้ คือ แมค กล้องโอลิมปัส EM1mk2 พร้อมด้วยเลนส์ ตั้งแต่ 7mm ถึง 300mm และ โดรน DJI Mavic 3