ผมเชื่อว่าเราล้วนแล้วเกิดมาด้วยความแตกต่าง ทั้งรสนิยม ความชื่นชมชอบ และความพอใจที่ผิดแผกแปลกแตกต่างกันไป และด้วยความเชื่อนี้ บางทีก็เป็นปัญหาที่ไม่น่าเชื่อ ซึ่งบางครั้ง บางคราว บางครา บางที ผมก็อดคิดไม่ได้ว่า เราผิดหรือฤาอย่างไร
ในความเป็นคนที่ง่ายแสนง่าย แสนซื่อตรงสดใส ถามมา ผมก็จะตอบไป ส่วนจะตรงใจ ถูกใจ สมใจ หรือได้คำตอบที่แสบแสนสาแก่ใจ ก็ขึ้นกับคำถามที่ป้อนมา
ด้วยความที่เชี่ยวชาญ ด้านการเพาะหมาไว้มากมายในช่องปาก ผมก็เลือก เลี่ยง หลบ หรือ ไม่ตอบในบางคำถามที่พยากรอากาศแล้วว่า มีแววจะก่อเป็นเหตุ สร้างปัญหา เพิ่มภาระ หรือ เพาะศัตรูเพิ่มโดยเปล่าประโยชน์ แต่โดยกมลสันดานของผีเสื้อ ที่ต้องกินน้ำหวานดอกไม้เช่นใด ผมก็พร้อมจะแกว่งปากหาเรื่องได้เช่นกัน และภายในสองวันติด ๆ ผมก็จัดการว่าที่ความรักไปได้สองราย
เรื่องของหนังล้วน ๆ
คนแรกก็คุยเล่าเขาไปว่าช่วงนี้ว่าง ก็เก็บกวาด ทำความสะอาด เก็บข้าวของก่อนเก่าเต่าล้านปีทิ้ง นี่ก็ทิ้งไปได้หกถุงดำแล้วแหละ เขาก็มีตอบกลับมา
“How To ทิ้งละสิ”
ภาพหน้าซันนี่ลอยมาทีเดียวเชียวเธอเอ๋ย คือ จะด่าว่าดัดจริตก็ด่าเถอะ แต่ไม่แนว ไม่รสนิยม ไม่ชอบอะไรทำนองนี้แค่คิดก็ขนพอง มีแววจะขึ้นผื่นแพ้ หนังแนวนี้ให้ผมไปแบกเป้ปีนหิมาลัยจะไม่รู้สึกเสียดายเวลาเท่า แต่ทำไงดีละ ทำไงดี ผมคิดในใจ แล้วก็แอ๊บแบ๊ว ทำหน้าใสใสตอบไป
“ทำไมต้องมี How To ละครับ มีคู่มือแนะนำว่าจะเก็บทิ้งอย่างไรหรือครับ”
คำตอบคงไม่ถูกใจคนฟัง
“หนังไง สนุกนะ อย่าลืมลองดูละ”
ตายแหล่ว วกมาถึงประเด็นไวจริงจัง ผมก็เลือกที่จะแสดงความเป็นตัวตนที่โฉดชั่วแต่แสนจะสุภาพออกมาทันที
“อ๋อ เห็นแว๊บ ๆ ไม่ชอบหนังแนวนี้ ไม่ชอบแนวผู้กำกับนะครับ”
ถ้าเป็นผม ปฏิเสธมาถึงระดับนี้ ผมก็เลิกนะ คุยเรื่องอื่นต่อ แต่หลายคนเป็นสิบล้อเบรกแตก
“น่าดูนะ หนังสนุกมาก”
หมาในปากพี่ตืนละจ๊ะ พี่พร้อมแล้วนะ
“ก็แล้วแต่รสนิยม ชมชอบ ความพอใจแหละครับ สำหรับผม ผมไม่ชอบแนวนี้”
ผมว่าผมก็ชัดเจนละนะ ตอบได้กระจ่างแจ้งแจ่มแจ๋ว แต่คงไม่พอใจ
“น่าดูนะ ลองหามาดู”
หืออออออ อ่านคำปฏิเสธหนัก ๆ หนา ๆ ที่ตอบไปไม่ออกหรือกัน ทำงานขายประกันยังไม่ตื้อขนาดนี้เลยนะ ได้ค่านายหน้ามาเท่าไรกันละครับนี่ ถึงยืนยันขนาดนี้ ผมก็นับหนึ่งไม่ทันถึงสาม
“ผมตอบไปตามข้างบนแล้วครับ ผมไม่ชอบ”
แล้วมันก็จบลง
เช้านี้ครับเช้านี้ เหตุการณ์เดิม ๆ วนเวียนกลับ เขาคนหนึ่งทักมา
“เมื่อคืนดู Netflix เรื่องดิว สนุกดีนะ”
อืมมมมม ผมเพิ่งดูตัวอย่างไปเมื่อคืนเหมือนกัน กดตัวอย่าง เห็นให้จับคู่เต้นลีลาศ ออกไปฉี่ กลับมา ยังไม่ได้เต้นเลย หนังอืดเป็นบะหมี่ต้มค้างแบบนี้ ไม่ได้เวลาฉันหรอกจ๊ะ แต่ แต่ ช้าแต่ เจ้าเพิ่งเหวี่ยงไปรายหนึ่งนะ จิตสำนึกด้านดีเตือนใจไว้
“เห็นตัวอย่างแว๊บ ๆ เมื่อคืน ไม่น่าจะจะถูกใจผมนะ ดูช้า ๆ ผมใจร้อน ไม่น่าไหว”
เห็นคำตอบสวยหรูที่ผมเสกสร้างขึ้นหรือยังละ ผมคิดว่าน่าจะจบแล้วนะ ที่ไหนได้
“ต้องดูนะ หนังดี เกี่ยวกับความรัก สวยงาม ความจริงใจ”
อืมมมมม จ๊ะ ทุ่งลาเวนเดอร์ที่ฟุระโนะ ลอยมาตรงหน้า
ผมก็ได้แต่นับหนึ่ง ไม่ทันถึงสาม
“ความรัก ความสวยงาม ความจริงใจ มันก็มีรูปแบบต่างกันไปแหละครับ อะไรหลายอย่างอาจจะถูกใจบางคน แต่ไม่มี อะไรสักอย่างเดียวที่ถูกใจไปทุกคนหรอกครับ”
และแล้วความเงียบก็เข้ามาแทนที่ ผมพยายามแล้วนะครับ
สุดท้ายผมก็นั่งฟัง La La La Love Song ของ Toshinobu Kubota รู้สึกดีที่ยังเป็นโสด แหกปากร้องเพลงได้ไม่ต้องเกรงใจใคร
ก็เพราะผมกำลังมีความรักไงละ
