ชีวิต การดำเนินผ่านไปในแต่ละวันอาจจะดูน่าเบื่อหน่าย
สัญญาณไฟที่เปลี่ยนไปมา รถที่ต่อติดกันเป็นแถว แลดูน่ารำคาญใจ
แต่ผมไม่คิดแบบนั้นนะ
เราต่างเกิดมาเพื่อแบ่งปัน เอาใจใส่ และมุ่งมั่นให้กันและกัน
เราต่างผูกพัน
เราต่างเชื่อมโยงกันและกัน
เพราะเรานั้นล้วนแล้วแต่กำเนิดจากดวงดาว
ใช่แล้วพวกเราล้วนแล้วกำเนิดจากอณูแห่งดวงดาว
เฉกเรื่องราวของผมในวันนี้
ด้วยคุณป้าต้องตรวจติดตามกระดูกขาที่เคยหักเมื่อยี่สิบปีก่อน เราได้ใบนัดสามโมงเช้าการออกจากบ้านตอนโมงสำหรับผมเป็นเรื่องที่ดี เนื่องจากทุกคนต่างมุ่งหน้าพุ่งมาทำงาน ด้วยสภาพจราจรและความหนาแน่นท้องถนน ผมจึงเลือกใช้แทกซี่และรถไฟฟ้า แต่ก็ยังใช้เวลาเป็นชั่วโมงกว่าจะมาถึง ลงจากรถไฟฟ้าผมก็เดินแบกกระเป๋ามุ่งหน้ามาโรงพยาบาล เหลือบไปเห็นสิ่งหนึ่งที่จริง แล้วผมก็เดินผ่านได้ แต่ผมก็ไม่ลังเลใจที่จะช่วยคุณยายที่ดูงกเงิ่น กำลังจะก้าวลงจากรถประจำทาง การช่วยพยุงท่านลงมา ประคองจนยืนได้อย่างปลอดภัย ก่อนการจากลา
ผมเลือกที่จะทำสิ่งที่สบายต่อใจ
ถีงโรงพยาบาลคือการได้รอ รอ และ รอ เวลาผ่านไปเชื่องช้า แต่มือถือผมหมดแบตเตอรี่อย่างว่องไว แค่ห้าโมงเช้า ไอโฟนที่กระจกหลังแตกผมก็หมดแบต โชคดีที่เราได้พบแพทย์ และเดินเอกสารจนเสร็จหลังจากนั้นไม่นาน
บ่ายโมงเราได้อยู่ในห้องที่มองออกไปนอกคือ วิวกว้างสุดสายตาของย่านพหลที่มองไปจากชั้นสิบหก ไกลได้ถึงสวนจตุจักรก็ว่าได้ คุณพยาบาล เจ้าหน้าที่ก็ดูกระตือรือร้น กระฉับกระเฉง น่ารัก สุภาพ และมีน้ำใจ ช่างเป็นวันที่ดี ดี และเหมาะต่อการนอนกลิ้งนัก
หกโมงเย็น มาดามวอลเลซ มารับผมไปกินข้าวเย็น ด้วยเวลาจำกัดที่หอผู้ป่วยปิดแค่สองทุ่ม เราเลยได้คุยกันไม่นาน แต่ก็เป็นช่วงเวลาที่ดี ก่อนจะวิ่งกลับ อาบน้ำ และซ้อมนอนหลับเป็นตาย
ก่อนจะนอน ผมอดคิดไม่ได้ว่า ชีวิต แท้จริงแล้วเราต้องการอะไรกันแน่
เพราะเราเลือกได้ที่จะเป็นสุขกับการมีชีวิต
เราเลือกได้ที่จะมีชีวิตอย่างผาสุก
เราเลือกทำที่จะรดรินน้ำใจให้กับผู้อื่น กันและกัน
เราทำมันได้
